Inność

Czy wy też macie czasem wrażenie, że jesteście zupełnie inni niż ludzie z waszego otoczenia? Ostatnimi czasy czuje się właśnie tak! Wydaje mi się że gdy coś mówi, wszyscy odwracają się i zmieniają temat...
Z resztą ostatnio zauważyłam, że zaczynam na siłę się zmieniać... To się chyba nazywa silny wpływ środowiska na człowieka nie? Myślę, że wiele osób ma z tym problem. Zauważyłam, że rzadko zdarza się człowiek, który jest tylko i wyłącznie sobą... No dobra! Mam paru przyjaciół, będących sobą i bardzo im tego zazdroszcze... Są świetni!!! Staram się tego od nich uczyć ale to pewnie wymaga czasu...
A co wy o tym myślicie? Też tak czasem macie?
Dzisiaj króciótki pościk ale nauka czeka! ;-) Odpowiadajcie!! :-D

Przyjaźń

Dzisiaj obiecałam dłuższe rozważania... W sumie dużo myślałam o czym i zdecydowałam się na  przyjaźń. Ostatnio miłość a to czemu teraz nie przyjaźń?

Mówi się, że każdy potrzebuje osoby, z którą porozmawia o wszystkim, pomilczy i popłacze. Ja co prawda mam pare takich osób ale jednej jedynej, tak zwanej najlepszej psiapsióły nie posiadam. Jestem we wspaniałej grupie przyjaciół (mam nadzieję). Jestem w niej niedługo i dlatego nie jestem co do tego pewna... A wracając do tematu to nawet jeśli mam z kim porozmawiać i popłakać to osobiście robię to tylko w naprawdę w wyjątkowych sytuacjach. Reprezentuję typ osoby, która nie potrafi okazać swoich uczuć ani o nich rozmawiać. Próbuję się tego nauczyć, no ale to musi trochę potrwać... 

Czasami bardzo chciałabym do kogoś zadzwonić porozmawiać, lecz wtedy mam w głowie myśli typu "Po co mam jej/jemu zanudzać o moich problemach?", "Nie będę marnować jej/jego czasu, pewnie jest zajęta/ty."

Myślę, że nie jest to dla mnie dobre ale nie umiem nad tym panować i wolę popłakać w poduszkę lub porozmawiać z samą sobą. Wiem, śmiesznie to brzmi ale to prawda. 

Jestem ciekawa czy jest więcej takich osób jak ja. Uważam, że takie myślenie i zachowanie jest spowodowane wychowaniem. Moja mama jest identyczna i chyba przejęłam to po niej.

A wy? Też tak czasami macie? Co robicie, gdy macie jakiś problem lub jesteście smutni? Odpowiadajcie w komentarzach! ;-)

Najbliższe dłuższe rozważania Agaty już w weekend! ^^
Odwiedźcie blog i komentujcie! Zapraszam! ;-)

Miłość

Pomyślałam, że dodam troszkę spóźniony walentynkowy post :-)

Tematem jest oczywiście miłość. Tyle było o niej mowy w ten wtorek... Ja niestety przesiedziałam ten dzień chora w domu, ale i tak nie dało się zapomnieć o tym "szczególnym" święcie zakochanych.

Zaczęłam się zastanawiać czym właściwie są te walentynki. Po rozmowie z paroma osobami definicja brzmi: dzień, w którym ludzie okazują sobie miłość (przyjaźń też), dają sobie prezenty i spędzają romantyczne chwile.

Moje pytanie brzmi: Czy potrzeba specjalnego dnia, żeby pokazać bliskiej osobie, że ją kochamy? 

Bez sensu! Nie mówię, że jestem totalnym przeciwnikiem. Wręcz przeciwnie miło się patrzy na zakochane pary wokół siebie. Ale dlaczego nie można chodzić na romantyczne spacery, kolacje, dawać sobie prezenty i całusy w różne inne dni, weekendy? 

Wiem brzmię trochę jak taka opętana, niekochana, nastoletnia dziewczyna. Dobra mam skończone 16 lat (jestem nastoletnia) ale nie wydaje mi się żebym była opętana czy niekochana. Nie mam chłopaka ale przecież mam wspaniałych przyjaciół i rodzinę. 

Myślę, że na świecie są pary, które nie tylko w walentynki okazują sobie uczucia i sprawiają sobie wspaniałe niespodzianki, takim serdecznie gratuluje. Życzę wszystkim zakochanym parom jak i przyjaciołom, aby były takie jak one.

A wy co o ty myślicie?

Powitanie

Witam na moim nowo-utworzonym blogu !
Nazywam się Agata i na tej stronie chciałabym się podzielić moimi przemyśleniami na różne życiowe tematy, które często nas ludzi nurtują. Zachęcam też do komentowania i uzupełniania moich postów. Wiadomo, każdy człowiek ma inne poglądy, przemyślenia, refleksje. Bardzo chciałabym poznać wasze spostrzeżenia na dany temat. No i to by było na tyle narazie...
Już pracuję nad pierwszym postem :-)
Serdecznie pozdrawiam!